BROADCASTS.com

17 ก.ค. 65 - ไม่มีใครทุกข์ มีแต่ความทุกข์ : ถ้าไปถามว่าใครทำให้เราทุกข์ ก็คิดไปจัดการกับคนนั้นคนนี้ ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้ปัญหาหายไป เพราะที่จริงสาเหตุมันอยู่ที่ใจ ใจที่รู้สึกลบ หรือใจที่มีความยึดติดถือมั่น ใจที่มีความคาดหวัง พอเขาไม่เป็นไปอย่างที่คาดหวังก็ทุกข์ ก็โกรธ แม้คนนั้นจะเป็นลูก เป็นสามีภรรยา เป็นพ่อแม่ พอลดความคาดหวังลง ยอมรับเขาอย่างที่เขาเป็น มันก็หายทุกข์ แม้ว่าเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม แต่ว่าใจเรามันไม่ทุกข์แล้ว เพราะว่าลดความคาดหวังลง หรือยอมรับเขาอย่างที่เขาเป็น อันนี้เป็นเพราะเปลี่ยนจากคำว่าใครมาเป็นอะไร

และในการปฏิบัติ ถ้าหากเรารู้ความจริงของกายและใจ จะไม่สนใจที่จะถามว่าใครแล้ว แต่จะถามว่าอะไร ใครทุกข์ ไม่ใช่เราทุกข์ แต่มันเป็นเรื่องของรูปกับนาม เป็นเรื่องของกายกับใจ ใครปวด ไม่ใช่เราปวด อะไรต่างหากที่ปวด กายมันปวด มันไม่มีผู้ปวด มันมีแต่กายที่ปวด มีแต่ใจที่ทุกข์ ไม่มีผู้โกรธ เอาเข้าจริงๆ ก็มีแต่ความโกรธ ไม่มีใครที่ทุกข์ มีแต่ความทุกข์ หรือทุกข์ที่เกิดกับใจ

อันนี้ก็ทำให้จากการรู้ตัวไปสู่การรู้ความจริง แล้วก็ทำให้เห็นเลยว่า จริงๆ แล้วความทุกข์มันก็หนีไม่พ้น อย่างที่ครูบาอาจารย์ว่า เรื่องรูปทุกข์นามทุกข์ การทำอะไรตาม ไม่ใช่เป็นเรื่องใครทำ เป็นเรื่องของรูปทำนามทำ ตรงนี้แหละ ที่จะทำให้ความทุกข์ที่เคยกัดกินใจผู้คน กูทนไม่ไหวแล้ว กูทุกข์เหลือเกิน กูปวดเหลือเกิน มันเปลี่ยนไป มาเป็นการเห็นความจริงของกายและใจ แล้วก็สามารถที่จะจัดการแก้ไขปัญหาที่สาเหตุได้อย่างแท้จริง