BROADCASTS.com

Published: Oct. 11, 2021, 3:03 p.m.

9 ต.ค. 64 - พูดสอนตน : อันนี้ก็เป็นบทเรียนว่า เวลาพูดแม้จะปรารถนาดีต่อผู้ฟัง ถ้าเกิดว่าทำเต็มที่แล้ว เขายังไม่สนใจ ก็ต้องปล่อยแล้ว มาให้ความสนใจกับผู้ฟังคนอื่นที่เขายังสนใจฟังดีกว่า แต่ถึงที่สุด สำหรับการฝึกตอน ผลของการพูดมันก็ต้องรู้จักวาง ถ้าไปสนใจคาดหวังผลจากการพูด จะให้คนเขาตามฟังไปจนตลอด มันก็จะเป็นทุกข์ได้เพราะว่าพอเจอผู้ฟังที่ไม่สนใจ คุยโทรศัพท์กลางห้อง หรือว่าพูดคุยกันต่อหน้าต่อตาเรา มันก็ยิ่งเกิดความหงุดหงิดที่ยิ่งคาดหวังว่าจะให้เขาฟัง แล้วเขาไม่ฟัง

ต้องรู้จักปล่อยวางเมื่อเราพูดถึงการพูดเพื่อการฝึกตน ที่จริงไม่ใช่เฉพาะแต่การพูดทางธรรม การพูดทางโลกก็คงต้องอย่างนั้น เพราะทำเต็มที่แล้วก็ไม่ฟัง ถ้าเรามัวไปใส่ใจไปหงุดหงิดมาก ก็ทำให้เราพลอยทำหน้าที่ของเราได้ไม่ดีด้วย คือพูดไป ก็วกวน เป๋ เพราะว่าขาดสมาธิ ไม่ใช่ขาดสมาธิของผู้ฟัง แต่ว่าเป็นของผู้พูดเองเพราะความคาดหวังในใจของตัว